تاثیرگذاری كه پر حاشیه شد؛
کمیته المپیک و افزایش شائبه مهندسی کردن
به گزارش مرکز اسپرت کمیته ملی المپیک نتوانست مدیریت درستی در برگزاری انتخابات کمیسیون ورزشکاران داشته باشد تا شائبه مهندسی کردن این انتخابات پررنگ تر از قبل شود.
به گزارش مرکز اسپرت به نقل از مهر، این گونه پیشبینی می شد کمیسیون ورزشکاران با تجربه هایی که از نخستین دوره حیاتِ قانونی و چهار ساله خود به دست آورده است، بتواند دوره جدید آرام تر و با بازدهی بیشتری را پیش رو داشته باشد اما حواشی ریز و درشتی که در همین ۱۰ روز اخیر پیرامون این کمیسیون و دو جلسه انتخاباتی آن به وجود آمد، نشان داد که کمیته ملی المپیک نتوانسته است مدیریتی درستی بر این کمیسیون داشته باشد.
انتخاباتی که شائبه مهندسی بودن را تداعی کرد
جرقه چالش های این دوره کمیسیون ورزشکاران را فدراسیون کشتی با اعتراضی که نسبت به معرفی اعضای انتصابی و مهندسی بودن انتخابات داشت، زد و همین مبحث بهانه ای شد برای عیان شدن دو دستگی و چه بسا چند دستگی در ترکیب ۲۰ نفره ای که مقرر است «صدای دیگر ورزشکاران باشند و عرضه دهنده دیدگاه ها و نقطه نظرات المپین ها»، اما برگزاری تنها دو نشست برای همین اعضا کافی بود تا ثابت شود آنها صدایی رساتر از خویش را نمی شوند و حاضر به تبعیت از آن نیستند.
کمیته المپیک و بی تدبیری برای درمان یک درد
اولین نشست کمیسیون ورزشکاران و حاشیه های آن می توانست تنها به تحریم کشتی و غیبت دو نماینده این رشته ختم شود اما فضای غیرصمیمی و دور از همدلی همراه با کلام های نیشدار گوشه و کنایه ها در آن نشست گویا مسیر سنگلاخی بود که این کمیسیون و فعالیت هایش در آغاز آن قرار گرفته اند و کمیته ملی المپیک هم بعنوان بنیانگذار این کمیسیون نتوانسته راهی برای علاج این درد کهنه در نظر بگیرد.
دومین نشست کمیسیون که روز گذشته برگزار شد هم مهر تاییدی بود بر این مسیر و این که کسی حاضر نیست برای هموار شدن آن از خود و خواسته هایش کوتاه بیاید. این نشست در حالی برگزار شد که از مجموع ۲۰ عضو انتخابی و انتصابی، ۹ نفر غایب بودند.
ضعف کمیته در پیشگیری از گسترش اعتراضات
قطعا غیبت همزمان این ۹ نفر که اتفاقا همگی منتسب به یک فرد و رویه هستند، نه تنها اتفاق یکباره و تصادفی نبوده بلکه کاملا هماهنگ و در جهت اهداف و برنامه ریزی های شخصی آنها انجام شده است. البته نبود این افراد که معلوم نیست دقیقا به چه مساله ای و چرا معترض هستند، خللی در دستورالعمل جلسه روز گذشته و اجرای آن ایجاد نکرد با اینکه کمیته ملی المپیک می توانست با مدیریت هوشمندانه تر مانع گسترده تر شدن اعتراضات شود. از ظرفی اما این مساله یکبار دیگر نشان داد که «خرد جمعی» و «کار گروهی» همان حلقه های گمشده ای هستند که در ورزش برخلاف ادعا و نمایش هایی مطالبه گرانه ای که برای آن می شود، هیچ هوادار و خواهانی ندارند.
کمیسیون ورزشکاران در همین دو جلسه اخیر خود نمایشگر «مشت نمونه خروار است» برای ورزشی که کار حرفه ای و گروهی توسط اعضای آن فریاد زده می شود اما به واقع نه خواهانی دارد و نه اراده و انگیزه ای برای دستیابی به آن وجود دارد.
قرار بود کمیسیون ورزشکاران تشکیل گردد تا اعضای آن در تعامل و مشارکت فعال در فعالیتهای کمیته ملی المپیک و دیگر کمیسیون های این کمیته، پیگیر توسعه سازوکار های موثر در مورد حقوق و مسئولیت های ورزشکاران باشد و رشد و شکوفایی مهارت های زندگی و شغلی آنها را دنبال کند اما مطرح کردن برخی صحبت های طعنه آمیز و ریش خندآمیز نشان داد که آنها (اعضای کمیسیون) بیشتر به دنبال سهم خواهی و تقویت منافع شخصی هستند تا فعالیت در قالب قانون.
این ره که می روند به ترکستان است
اگر شعار و کلی گویی به حساب نیاید باید گفت نمایش ارزش های اخلاقی مهم ترین مساله ای بود که می توانست به کمیسیون ورزشکاران زیبایی ببخشد و جایگاه آنرا تا آن حد که کمیته بین المللی المپیک روی آن تاکید دارد در کمیته ملی المپیک بالا ببرد اما قهرمانان و المپین های عضو این کمیسیون این مهم را نادیده گرفتند و این گونه شروع به کار آنرا تحت الشعاع خود و رفتارهای منفعت طلبانه شان قرار دادند.
البته که اتفاقات رخ داده پیرامون کمیسیون ورزشکاران مسیر حرکتی آنرا تعیین نکرد کما این که نشست های اول و دوم این کمیسیون با وجود غایبانی که داشت، برگزار شد و انتخابات رئیس، نایب رییس و نمایندگان کمیسیون در هیات اجرایی و مجمع هم بر مبنای دستورالعمل انجام شد چون که طبق آیین نامه کمیسیون ورزشکاران (بند ۶ از ماده ۴) برگزاری نشست با حضور اکثریت اعضا (نصف بعلاوه یک) رسمیت می یابد و مصوبات جلسات هم با حد نصاب اکثریت نصف بعلاوه یک آرای اعضای حاضر معتبر است. (در نشست اول ۲ نفر و در نشست دوم هم ۹ نفر غایب بودند)
درست این است که چگونگی برخورد با وقایع این روزها، آینده کمیسیون ورزشکاران را بسازد آنهم به دست کسانی که در قالب قانون و طبق آیین نامه پیش می روند، مخالفان، معترضان و غایبان از روش و اندیشه ای که در پیش گرفته ند نتیجه دلخواه را نخواهند گرفت و به واقع «این ره که می روند به ترکستان است» بخصوص در نهایت دستندرکاران کمیسیون ورزشکاران با اجازه ای که آیین نامه (بند ۷ از ماده ۴) به آنها می دهند، می توانند در صورت غیبت بیشتر از سه جلسه در طول یک سال - بدون عذر موجه- عضویت آنها را لغو و اعضای علی البدل را جایگزین کنند.
منبع: markazisport.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب