بازیكن ملی پوش برای عمل چشم ۱۰ میلیون پول لازم دارد
روشن: پس از شش تایی ها رئیس استقلال به پرسپولیسی ها شام داد
مرکز اسپرت: پیشکسوت تیم ملی ایران و باشگاه استقلال از خاطرات و اتفاقات زمان فوتبالش صحبت کرد. او که جزو اساطیر باشگاه استقلال و از نامدارترین فوتبالیست های تاریخ فوتبال ایران محسوب می شود، به رک و بی پرده سخن گفتن مشهور است.
به گزارش مرکز اسپرت به نقل از ایسنا، حسن روشن، پیشکسوت تیم ملی ایران و باشگاه استقلال میهمان خبرگزاری ایسنا بود و از خاطرات دوران فوتبالش در تیم ملی و استقلال صحبت کرد. روشن در جام جهانی ۱۹۷۸ یکی از جوانترین بازیکنان تیم ملی بود و در مقابل پرو تک گل ایران را به ثمر رساند. روشن تنها ملی پوش ایران است که در جام جهانی، جام ملت های آسیا، المپیک و بازی های آسیایی برای تیم ملی فوتبال ایران گلزنی کرده است.
او در المپیک ۱۹۷۶ مونترال موفق به باز کردن دروازه تیم لهستان شد. آخرین حضور حسن روشن در تیم استقلال بود و این مهاجم گلزن بعد از ۱۷ سال بازی در استقلال در سال ۱۳۶۲ با پیراهن این تیم برای همیشه از فوتبال خداحافظی کرد. او که توسط مرحوم دانایی فر به سمت فوتبال آمد، اعتقاد دارد فوتبال تغییر یافته است.
ببینید ویدیو/ با مهاجم تاج و متهم شکنجه طالقانی در ساواک
روشن از مذاکره با چلسی، حواشی قبل از انقلاب، احضار شدن توسط ساواک، داربی معروف شش تایی و پیشنهاد هدایت استقلال صحبت کرد. گفتگوی ایسنا با حسن روشن، پیشکسوت فوتبال را در ادامه می خوانید:
حسن روشن چطور فوتبالیست شد؟
پدرم فوتبالیست تیم تهران بود و در نهایت وقتی تیم دوچرخه سواران تشکیل شد، کسانی که ارتشی بودند در این تیم بازی می کردند. یادم هست پدرم در امجدیه (شهید شیرودی فعلی) بازی داشت و با مادرم به ورزشگاه می رفتیم. سن زیادی نداشتم.
ضمنا من بچه دهات شمیران هستم. شمیران یک تیم داشت که آقای حسین کلانی و دایی من در رشته های والیبال، بسکتبال و فوتبال هم بودند. ورزش در خون من بود و من هم دنباله رو راه پدرم شدم. تا جایی که به یاد دارم، در پنج سالگی با پدرم به تمرین تیم پیشکسوتان می رفتم. آن موقع یک زمین فوتبال در دانشگاه تهران بود.
من با رایکوف به تیم بزرگسالان استقلال آمدم. رایکوف اعتقادی خرید بازیکن از تیم های دیگر نداشت. همیشه می گفت آدم باید بازیکن بسازد؛ وقتی بازیکن می سازی، آن بازیکن برای خودت هست مثل پدر و پسر.
وقتی به مقطع دبیرستان رفتم، مسابقات آموزشگاه ها یا همان المپیک آموزشگاه ها بود. الان اسم این بازی ها هست اما خودش نیست. در دهات شمیران ما یک زمین خاکی داشتیم که ابتدا برای تماشا فوتبال به آنجا می رفتیم و در ادامه در آن بازی می کردیم. به خاطر اینکه آموزشگاه ما کمبود ورزشکار داشت در سه، چهار رشته بازی می کردم. بطورمثال تیم کشتی کمبود ورزشکار داشت. به جهت اینکه به رتبه اول، دوم و سومی برسیم در مسابقات مختلف شرکت می کردیم. در نهایت چون پدرم در فوتبال بود. این مسیر را انتخاب کردم.
نقش پرویز کوزه کنانی در استقلال
آقای کوزه کنانی جوان تر از پدرم بودند، اما با هم صمیمی بودند. از همان وقت که توپ جمع می کردم به من کمک می کردند. یکی از بهترین مواردی که می توان فهمید یک تیم خوب است یا نه، باید به نیمکت این تیم نگاه کرد که چه بازیکنانی حضور دارند. در دوران اوج فوتبالم وقتی گلزنی می کردم بر می گشتم به نیمکت نگاه می کردم و کوزه کنانی را می دیدم. خیلی نیمکت مان سنگین بود. به همین خاطر نتیجه می گرفتیم. حتی پرسپولیس هم وضعیت مشابهی داشت و نیمکت این تیم قوی بود.
ماجراهای ورود روشن به استقلال
از وقتی ۸، ۹ سالم بود دیگر با ایرج دانایی فر زمین شماره ۲ تاج می رفتیم، تا این که به سطح جوانان رسیدیم. تیم تاج (استقلال فعلی) و تیم کیان در سطح باشگاهی بازی می کردند. تاج باید ثابت می کرد که در رشته های مختلف مانند یک باشگاه فعال است. خسروانی خواهش کرد که یک تیم فوتبال به او بدهند. ما هم به عنوان بازیکن برایش بازی کردیم. یک دفعه هم با تیم شرق بازی کردیم.
تیم جوانان بودیم که رایکوف آمد. من با رایکوف به تیم بزرگسالان استقلال آمدم. رایکوف اعتقادی به خرید بازیکن از تیم های دیگر نداشت. همیشه می گفت آدم باید بازیکن بسازد؛ وقتی بازیکن می سازی، آن بازیکن برای خودت هست مثل پدر و پسر.
نخستین حقوق در استقلال
حس می کردیم اگر هیچ پولی هم ندهند باز هم برای استقلال بازی می نماییم. اصلا وقتی به تیم تاج آمدیم فکر این نبودیم که چقدر دریافتی داریم. فکر این بودیم که آیا به ما بازی می دهند یا باید نیمکت نشین باشیم؟ بعد یک چیزی خودشان می دادند. نخستین حقوقی که تاج به من داد ۵ هزار تومان بود. حقوقم ۲۵۰ تومان بود.
فوتبال ایران کثیف شده است
اصلا آرزو ندارم الان در فوتبال ایران بودم. الان فوتبال ایران کثیف است. اصلا آرزو نمی کردم با آنها که گرداننده هستند و «برو و بیا» دارند، ارتباطی داشته باشم. من اهل سوار شدن به اتوبوس و مترو هستم. حالا امروز شما زحمت کشیدید ماشین فرستادید. اما مردم در اتوبوس و مترو می پرسند اگر الان بودید چقدر می گرفتید؟ می گویم چقدر می دادند مهم نیست. فوتبال محتوایش به هم خورده است. خدا کند برگردد و بتوانیم حق این بچه ها را بگیریم.
فکر می کردم کی روش شبیه رایکوف است!
وقتی استقلال قهرمان آسیا شد، در تیم جوانان بودم و بعد به استقلال آمدیم. فکر می کردم کی روش تیم ملی شبیه رایکوف است اما نبود. آرزوی هر بازیکنی بود که زیر دست رایکوف باشد. رایکوف وقتی آمد تغییر نسل داد. هیچ کس جرات این کار را نداشت. کسی می توانست عزیز اصلی و همایون بهزادی را بیرون کند؟ جلال طالبی را بیرون کرد. آنها سلاطینی بودند. سالی که تیم ملی قهرمان آسیا شد، کسی فکرش را نمی کرد. ما که طرفدار بودیم می گفتیم این بازیکنان نباید به مسابقات آسیایی بروند. رایکوف وقتی آمد تیم را جوان کرد. یک نفر هم از تیم قبلی برنداشت. جوانان تیم ناصر حجازی و علی پروین بودند. این بازیکنان یک دوره پیش از ما بودند. یادم هست ما در تاج تمرین می کردیم ناصر خیلی خوشحال بود که انتخاب شده بود. یادم هست این بازیکنان را به اردوی شوروی بردند و در چهار بازی ۲۰ گل خوردند. بیست و دو بازیکن با تیم بودند. آقای عابدینی هم جز فهرست بود اما جز ۱۸ بازیکن نبود. چهار بازیکن را خط زد و تیم را به ترکیه بردند. در جام عمران منطقه ای ترکیه چهار دو از ترکیه شکست خوردند و با نتیجه چهار بر دو بر پاکستان پیروز شدند. در کل ۶ بازی کردند و ۲۶ گل خوردند.
فردای داربی که با ۶ گل باختیم، خسروانی یک دسته گل برای علی عبده فرستاد.
ماجرای عکس ناراحت حجازی و پشتیبانی رایکوف
آن موقع رایکوف در تیم ملی بود. جوانان تاج به تیم ملی نزدیک بودند و عکسی از ناصر حجازی انتشار یافته بود که به تیرک تکیه داده و گریه می کند. مطبوعات هم زیاد نبود اما همان مطبوعات از رایکوف انتقاد می کردند این چه تیمی است؟ رایکوف گفت اگر من هستم تیم همین تیم خواهد بود. همان تیم به بهترین تیم آسیا در ۱۰ سال گذشته تبدیل شد. تغییر نسل رایکوف موجب شد این تیم راهش را خیلی خوب طی نماید. ما الان یک نفر را عوض نماییم، تیم برهم می خورد. این بود که رایکوف روی جوانان خیلی حساس بود. پس از پایان قرارداد به تاج آمد. وقتی رایکوف به استقلال آمد با من صحبت کرد و گفت تا دو، سه سال دیگر تو را به تاج می آورم. با همه رفیق و رو راست بودیم.
باید زود ازدواج می کردم و خسروانی مخالف بود!
در سال ۱۳۵۰ باید ازدواج می کردم. همسرم، دختر خاله مادرم بود. وقتی دختر به سن ازدواج می رسد ممکنست هر لحظه برای او خواستگار جدیدی بیاید، مجبور بودیم که ازدواج نماییم. حتی تیمسار خسروانی گفت این حرف ها چیست بچه؟ وقتی نخستین بازی ام در تاج انجام شد خود رایکوف گفت این کار (ازدواج) را انجام بده. همه چیز رایکوف بود. قرار بود در باشگاه تاج مراسم برگزار گردد که یک نفر مُرد و آن مراسم برگزار نشد. اما بنابراین خیلی زود ازدواج کردیم.
وقتی رایکوف آمد تغییر نسل داد. هیچ کس جرات این کار را نداشت. کسی می توانست عزیز اصلی و همایون بهزادی را بیرون کند؟ جلال طالبی را بیرون کرد. آنها سلاطینی بودند.
ماجرای استخدام در سازمان آب و فاضلاب
برادر خانم بنده مسئول ورزش سازمان آب و فاضلاب بود. مرا به آنجا برد تا استخدام شوم و وقتی ازدواج می کنم کاری داشته باشم. رفتیم آنجا یک آقایی به نام صادقی سرمربی تیم بود. در زمین خاکی بازی کردیم. صادقی پس از دیدن بازی ام امضا کرد که من را استخدام کنند. رایکوف برای مرخصی به یوگسلاوی رفته بود. وقتی آمد دید من نیستم، گفت من می برمت تاج. آن وقت ها تاج یک کمیته فنی قوی داشت و کوزه کنانی در این کمیته با من خیلی موافق بود.
تاثیر جریمه رایکوف؛ بجای بنز با اتوبوس در تمرینات!
پرویز کردستانی خیلی زود به تاج آمد و خیلی زود هم رفت. اصلاً از کشور رفتند. وضع شان خیلی خوب بود و بنز داشتند. مرا می آورد و می برد. دو سه مرتبه برای رسیدن به تمرین دیر کردیم. رایکوف ۵۰ تومان ما را جریمه کرد. کردستانی هزار تومان جیبش بود و وضعش خوب بود اما من پولی نداشتم. ۵۰ تومان برای ما خیلی زیاد بود. به کردستانی گفتم رفاقت مان سر جایش. من از این به بعد با اتوبوس می آیم. دو هزار به اتوبوس می دادم و زود می آمدیم که جریمه نشویم. همه اینها به اضافه مواردی بود که کوزه کنانی و جدی کار سفارش هایی داشتند. از سفارش های این بزرگترها خیلی استفاده کردم. یک حرفایی می زدند که بعدا دیدم به درد می خورد.
خسروانی را فقط پس از داربی می دیدیم
تیم تاج هم آن موقع یک خانواده بود بر عکس الان استقلال. به این علت که مدیریت کلانش در جای خودش مدیریت می کردند و به ما می رسیدند و همه چیزش جای خودش بود. ما تیمسار خسروانی، مالک و مدیر باشگاه را هر سیال یک دفعه هم نمی دیدیم. حالا یک بازی پرسپولیس را می بردیم، می خواست ناهار بدهد یا داربی را می باختیم و می خواست فحش بدهد. واقعا مثل الان نبود که مدیرعامل همه کاره باشد و بازیکن بیاورد و ببرد. خسروانی مخالف آمدنم به تاج بود چون می گفت جوانم اما مقابل عقیده کمیته فنی تسلیم شد. خودش هم این کمیته فنی را برگزیده بود. پس از حضورم در استقلال وقتی دو، سه عکس از ما گرفتند دید خیلی خطرناک می باشد. با وجود مخالفت اولیه گفت آقا ازدواج کنید بهتر است. خدا را شکر کاری که باید در استقلال انجام دادم و آن هایی که پای من ماندند را رو سفید کردم.
مدیرعامل پرسپولیس به من پیشنهاد خانه داد
از داربی دو خاطره دارم. با افتخار هم می گویم. یکی در ارتباط با دیداری است که با نتیجه یک بر صفر برنده شدیم. در دقیقه ۸۸ گلزنی کردم. علی عبده، مدیرعامل پرسپولیس پیشنهاد کرد یک خانه می دهد که به پرسپولیس بروم. خانه در شمیران ۵۰ تومان بود. اصلا این حرف ها نبود. می ترسیدیم به کسی بگوییم. بطورمثال با علی جباری خیلی صمیمی بودم و خیلی برایم زحمت کشید. ماشین نداشتم. او مرا می برد. او مثل برادر و همسرش مثل خواهرم بود. وقتی نرفتم وهاب زاده خودروی بی ام و به من داد. چند وقت پیش هم پسرم آنرا فروخت؛ بیچاره مان کرد!
داربی شش تایی جز خاطراتم است
داربی شش تایی ها هم جزو خاطراتم بود. اصلا بحث ندارد. خیلی ها در این تیم بودند که خجالت می کشند. البته من جوان ترین بازیکن آن سال استقلال بودم. رکورد و این مسائل را نمی دانم. من ۶۰ دقیقه بازی کردم، زخمی شدم و بیرون آمدم. برد و باخت یک سوی قضیه است. برزیل در کشور خودش ۷ گل از آلمان خورد. توتی با رم از منچستر ۷ گل خورد. کاری که خسروانی بعد این مورد کرد جالب بود. فردای داربی که با ۶ گل باختیم، خسروانی یک دسته گل برای علی عبده فرستاد. خسروانی مثل حالا که یک گل می خورند و فرار می کنند، نبود. می خواهم بگویم روح ورزش این کاری است که خسروانی کرد. یک روز به آقای فتح الله زاده گفتم نام فرهنگی روی استقلال است، شما چه کار کردید؟ خاطره من از داربی ۶-۰، دسته گلی بود که خسروانی برای عبده فرستاد یا او را به باشگاه تاج دعوت کرد. بازیکنان رقیب را که ۶ گل زدند برای صرف شام دعوت کرد و برای آنها جشن گرفت. کار قشنگ تر را پرسپولیسی ها کردند. پرسپولیسی ها آن موقع مثل حالا به رختکن نرفتند تا شکلک درآورند. هر کس پیش هم دوره و دوستش در استقلال رفت. بطورمثال همایون بهزادی پیش علی جباری آمد و دیگران همینطور. آن هم اتفاق جالبی بود.
شکست شش تایی ها مشکوک بود؟
هیچ کم کاری از طرف استقلال در آن بازی نبود. گفتند جواد الله وردی کم کاری کرده. چرا؟ چون او پس از این بازی به پرسپولیس رفت. اگر او به پرسپولیس نمی رفت این حرف ها هم مطرح نمی شد. برای همه و حتی من شک داشت اما برای تماشاچی بهانه شد! وقتی کسی بخواهد کاری کند روی یکی، دو گل اثر می گذارد. نمی توانیم روی هر شش گل الله وردی را مقصر بدانیم، درست نیست. ما هشت بازیکن در تیم ملی بزرگسالان و چهار بازیکن در تیم جوانانقطعا هر کسی مقابل تیم ما بود باید له می شد. اتوبوس تیم پر از همهمه و مثل حمام زنانه بود رایکوف فکر می کرد برنده می شویم اما اینطور نبود.
تیمسار خسروانی، مالک و مدیر باشگاه را هر سیال یک دفعه هم نمی دیدیم. حالا یک بازی پرسپولیس را می بردیم، می خواست ناهار بدهد یا داربی را می باختیم و می خواست فحش بدهد.
دلیل نیمکت نشینی حجازی در داربی شش تایی ها
همیشه روند این طور بود که رایکوف روز پیش از بازی دروازه بان را تعیین می کرد. اینطور نبود که می گویند ناصر حجازی شب قبلش کم خوابی داشت. منصور رشیدی یک شگردی داشت و روی ارسال ها توپ جمع می کرد. روی گل اول داربی توپ نزدیک بود به اوت برود. اما روی واکنش رشیدی توپ برگشت خورد به وسط محوطه جریمه و حسین کلانی هم که پیش از آن در محوطه جریمه روی زمین افتاده بود، این توپ را تبدیل به گل کرد. آن بازی در آزادی بود. همیشه گل اول تیم را بهم می ریزد. بد موقع و بدطوری گل خوردیم تا روحیه تیم به هم بریزد. از گل پنجم ناصر حجازی داخل دروازه بود. توپ از غرب به شرق می رفت. بهزادی زد توپ به گل رفت. حجازی در آن مسابقه دو گل خورد. بازی برگشت یک بر یک شدیم. اگر توپ ها گل می شد پانزده تا گل می زدیم. یک روز توپ گل می شود یک روز نمی گردد. دربی شش تایی ها را گذاشتم جز چیزهایی که از آن درس گرفتم.
ماجرای ۴ خروجی استقلال و پیوستن به تیم شهباز
رایکوف چهار نفر را از تیم بیرون کرد اما نه بصورت مستقیم، بلکه غیر مستقیم بود. وی گفت «هر کسی در تیم ملی بازی می کند، قراردادش ۳۵ تومان است.» اما این ها گفتند «می خواهیم خانه بخریم و شهباز ۶۰ تومن می دهد.» رایکوف گفت «پیشنهاد دارید بروید.» آنها رفتند، پول گرفتند، خانه هم خریدند. بازی اول طبق قرعه مقابل استقلال قرار گرفتند. پیش از داربی اتوبوس تیم حمام زنانه بود اما پیش از این بازی تیم ساکت ساکت بود. رایکوف گفت امروز بازنده می شویم اما به زمین رفتیم و شهباز را بردیم. سه هیچ از شهباز جلو بودیم و همه در رختکن پشتک می زدیم. رایکوف با چوب دنبال همه ما راه افتاد، که چه خبرتان است؟ یک نیمه دیگر باقی مانده است. بازی در نیمه دوم، سه بردو شد. باردیگر چهار بر دو شدیم. اگر ناصر حجازی در تیم شهباز روز خوبش نبود، ۱۰ گل می زدیم. یک چیزهایی در فوتبال است که نمی شود پنهان کرد.
شایعه بازداشت منصور رشیدی شب قبل از دربی
به روح پدر و مادرم قسم پاک ترین و فرهنگی ترین تیم پیش از انقلاب تیم تاج بود. حالا می گویند این تیم برای دربار است. من با این ها کاری ندارم. اما آن موقع تنها دو نفر در تیم ما سیگار می کشیدند. یکی ناصر حجازی و دیگری پورحیدری بود. بقیه سالم بودند. بعدا حرف هایی درآمد که چیزی خوردند و به زمین رفتند یا این که شش نفرشان تریاکی بودند. اصلا قیافه بازیکنان ما به این حرف ها نمی خورد. من از آنها دفاع می کنم.
مقایسه امکانات استقلال با رئال مادرید
خسروانی از ثروتی که مال خودش بود به جوانان کشور وقف کرد. ما در بحرین، لندن و تمام استانهای ایران باشگاه داشتیم. کرج هم محل اردویی مان بود که هم اکنون متعلق به سازمان آب و فاضلاب شده است. آن وقت ها باشگاه ما را با رئال مادرید مقایسه می کردند، ولی حالا به این روز افتاده است. آن هم برای مدیریتش است.
آیا الله وردی به خسروانی گفت شما رئیس ننگ ها هستید؟
اصلآ جلسه ای پس از داربی شش تایی ها نبود. تیم تاج خودش کارها را انجام می داد. سرپرست داشتیم و اگر موردی بود که باید انجام می دادیم، کوزه کنانی همه کاره بود. خسروانی را دوست داشتیم ببینیم اما اصلا نمی شد او را ببینیم. در پارکینگ منتظر می ماندیم تا او بیاید و به او سلام نماییم. سالی یک ناهار با او می خوردیم. اصلا دخالت نمی کرد. در نتیجه شش تایی هم تاثیر نداشت.
تنبیه اشتباهی خسروانی
سه روز تعطیلی بمناسبت ضربت خوردن حضرت علی(ع) بود. اجازه گرفتم و به مرخصی رفتم. خسروانی را در فرودگاه دیدم. خسروانی همسر دوم گرفته بود. برگشتیم دیدیم یک جلسه محروم شدیم که چرا بدون اجازه رفتیم. آن موقع کاپیتان تاج بودم. سه هزار تومن جریمه شدم در حالیکه حقوقم ۱۲۰۰ تومان بود. گفتم دیگر بازی نمی کنم. فردایش با راه آهن بازی داشتیم. آن یک جلسه ای بود که من نباید بازی می کردم. دقیقه ۹۰ یک پنالتی شد، حسن پنالتی زد حافظ طاعونی گرفت. ما را در رشت پیدا کردند. وقتی فهمیدند اشتباه کردند، پدرم ساک مرا در بازی پاس آورد. بهتر از آن در عمرم بازی نکردم. از آنجائیکه یک هفته هم تمرین نکردم و به همین خاطر به من فشار آمد مجبور شدم به بیمارستان بروم و بستری شوم. بطورمثال حالا می گویند سردار (آزمون) به خاطر زایمان همسرش مرخصی گرفته و بعد در مسابقات اسب سواری دیده می شود. اول باید کمیته انضباطی جواب می داد. الان بازیکنی می آورند که مینسک پاره دارد. آن وقت ها استقلال کمیته پزشکی، فنی، مالی، فرهنگی و حقوقی داشت. مثل فرم تسویه سربازان که همه امضا می کنند، اگر هر کدام امضا نکنند به مرحله بعد نمی تواند برود. فتح الله زاده یک جایی گفت دو سال جباری را محروم می کنم. به تو چه ربطی دارد؟ مگر باشگاه استقلال، کمیته انضباطی ندارد که حکم تعیین می کنی؟ تیم های پایین تر این بدبختی ها را ندارند.
عادت نداشتیم بی جهت روی زمین بی افتیم
در فوتبال ایران حتی با شدیدترین خطاها کسی پنالتی نمی گرفت. این عادت برای ما در مسابقات بین المللی هم مانده بود. ناصر حجازی توپ بازیکن حریف را گرفت و داور پنالتی اعلام نمود. واقعا پنالتی نبود. ایرج دانایی فر در بازی اسکاتلند یک دریبل زد. بازیکن حریف او را زد اما زمین نیفتاد و این به خاطر تجربه ذهنی بازیکنان از داوران ایرانی بود. داور می خواست خطا بگیرد اما چون ایرج روی زمین نیفتاد خطا نگرفت. توپ رفت اوت و داور نگرفت. الان این قایدی اگر دریبل بزند و به محوطه جریمه برود، کسی به او دست نمی زند. بسیاری می گفتند بازی غفور جهانی خوب نیست اما من عاشقش بودم. چرا چون بازی حریف را به هم می ریخت. هم من استفاده می کردم و هم از او دور نمی شدم.
تاثیر مصدومیت حسن روشن روی عملکرد وی در جام جهانی
یکی، دو سال پیش از جام جهانی در پایم احساس مصدومیت می کردم. پزشک تیم گفت مینیسک نیست اما وقتی به آلمان رفتم مشخص شد مینیسک بوده است. بصورت اوریب گرفتار پارکی مینیسک شدم. پایم هم آب نمی آورد و هم قفل نمی شد اما آلمانی ها آنرا در آوردند. ما رفتیم فرانسه آنجا کمی لیز خوردم. تمرینات ما برای جام جهانی کافی نبود. در بازی پرو از خودم راضی بودم اما از نظر بدنی ناآماده بودم و خودم ضرر کردم اما با این وجود باز خدا را شکر.
شایعات زیاد پیرامون تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی
شایعات خیلی زیادی برای تیم ما در جام جهانی پیش می آمد. یک نفری در روزنامه کیهان ورزشی آن زمان به نام آقای دری بود. این یکی از عوامل حزب توده بود. به هر حال حشمت خان خیلی کارش را بلد بود. مساله قلیچ خانی توسط آن عامل حزب توده به وجود آمد. قلیچ خانی از آمریکا به آرژانتین آمد. مهاجرانی تقریباً پذیرفته بود. پرویز خان خیلی بازیکن خوبی بود. ضمنا هر کسی به اردو می آید باید در تیم ملی باشد. من ناصر و علی آقا پروین گفتیم او نباید بیاید. اگر می آمد این دو تا (پروین و حجازی) کاپیتان بودند و نمی شد بازوبند را به قلیچ خانی بدهند.
به روح پدر و مادرم قسم پاک ترین و فرهنگی ترین تیم پیش از انقلاب تیم تاج بود. تنها دو نفر در تیم ما سیگار می کشیدند. یکی ناصر حجازی و دیگری پورحیدری بود. بعدا حرف هایی درآمد که چیزی خوردند و به زمین رفتند یا این که شش نفرشان تریاکی بودند.
نهایتا او (قلیچ خانی) نمی توانست کاری کند. چون یکی، دو نفر آنقدر هم تاثیر نداشت. در بازی با لهستان که یک بر صفر در آخر نیمه اول برنده از میدان خارج شدیم خود حشمت خان هم پشتک می زد (کنایه از خوشی زیاد). ما برگشتیم زمین و بازی سه بر یک شد. باز یک گل زدیم. تیم ما دست و پا بسته نبود و تجربه نداشتیم. ما با تیم صاحب عنوانی در بازی داشتیم.
بعضی ها می خواهند ناصر حجازی را کوچک کنند
ناصر حجازی را چرا کوچک می کنید؟ چه کسی گفته او پای پرواز پول می خواسته؟ بطورمثال ناصر نمی آمد اوضاع بهتر می شد؟ ما در حد تعیین تکلیف هم نبودیم. بعضی ها گفتند ما هلندی ها را می دیدیم و می لرزیدم. به قرآن اینطور نبود. رودی کلان (بازیکن هلند) می گفت ما از شما می ترسیدیم. ما دو ماه قبل با فرانسه بازی کرده بودیم. بازی با نتیجه یک بر یک تمام شده بود اما نوشته بودند دو بر دو. ما بازی شما با فرانسه را دیدیم و این که دو، سه دوره قهرمان آسیایی داشتید و از شما ترسیدیم. بچه های ما هیچکدام شان بزرگ نبود. شما ببینید وقتی در پیکان می نشینید، یک جور رانندگی می کنید در شورلت یک جور دیگر. میدان جام جهانی خیلی بزرگ است. تازه آن موقع که شانزده تیم بود، الان که چهل تیمی شده دیگر مربی نمی خواهد.
تورنمنت سالگرد هفتاد و پنجمین سال تاسیس باشگاه رئال مادرید
تیم ملی در این مسابقات عالی بود. در بازی اول با آرژانتین بازی کردیم یک بر یک مساوی شدیم. در پنالتی باختیم. همان شب جشن قهرمان های قاره ای به همراه رئال مادرید بود. مربی تیم رئال مادرید بسیاری از بازی ما تعریف می کرد. میلیانیچ از ما تعریف می کرد و کارت خودرا به رایکوف داد. ما بازی دوم با الجزایر مساوی کردیم و در پنالتی برنده شدیم. تیم ما خیلی خوب بود. همان تیم آرژانتین بود که قهرمان جهان شد.
تورنمنت پاری سن ژرمن در پاریس
ما هر وقت پیش حشمت خان (مهاجرانی) می رفتیم مساله ما را حل می کردند و مساله ای را پنهان نمی کردند. ما پاریس بودیم و قصد داشتیم با تولوز بازی نماییم. گفتند که بازی شما عقب افتاده است. روز پیش از بازی گفتند. آقای آتابای هم بتازگی مصاحبه ای کرد و گفت «قرار بود از نظر فوتبالی با فرانسه مراوده داشته باشیم.» بازی رفت را ما رفتیم و بازی برگشت با انقلاب همزمان شد.
گفتند روی چمن ورزشگاه تولوز اسید پاشیدند و مرگ بر شاه نوشتند. آن موقع دانشجویان ضد شاه این کار را کردند. گفتند بازی احتمالاً جای دیگر می افتد و هنوز مشخص نیست. گفتند احتمالاً یک جای نزدیک را انتخاب می کنند تا به این تورنمنت برسند و برنامه شان بهم نخورد. فردا بامداد کل چمن را اسید پاشیدند. چمن زرد بود اما به ما گفتند بروید بازی کنید. گل دومشان را خطای دو ضرب گرفتند. ما اطلاع نداشتیم که خطای دو ضرب سوت ندارد. ناصر حجازی مشغول چیدن صف دیوار دفاعی بود که آنها به هم پاس دادند و گل زدند. البته قبول نکردیم و روزنامه ها یک بر یک نوشتند. سه، چهار مورد از داوران لطمه خوردیم که یکی همین مورد بود. داور زورش می آمد سوت را بالا بیاورد!
درگیری حسین فکری با تیمسار خسروانی
حسین فکری توده ای بود. خدا رحمتش کند. او با پدرم رفیق بود و هم برای ایران زحمت کشید اما نباید مسائل سیاسی به فوتبال می آمد. حسین فکری خیلی آدم خوبی بود. خیلی احترام می گذاشت اما مساله سیاسی که پیش می آمد کاملا عوض می شد.
به خاطر فشاری که در بازی پاس به من وارد شد من تا چهارشنبه در بیمارستان بودم. بازی با تراکتور نتیجه صفر بر صفر شد. البته همه توقع داشتند بازی خوب ببینند و پرسپولیسی ها هم ما را تشویق می کردند. داور منوچهر نظری بود. داور خوبی بود اما نیمه دوم وقتی خسته می شد کار از دستش در می رفت. نیمه اول به ناظمی یک اخطار بی مورد داد. رایکوف به من گفت داور دنبال این است که به تو هم کارت زرد نشان بدهد. یک توپ یک متر با اوت فاصله داشت سوت زد گفت اوت! گفتم اوت نیست. گفت اوت است دیگر، حرف نزن. اخطار داد پشت سرش رفتم به او ضربه زدم و او افتاد. بلند شد کارت قرمز داد. گفتم من بیرون نمی روم. خلاصه از بالا به پایین گفتند و معتمدی ما را به بیرون برد. بعد بازی امیر عراقی در کمیته انضباطی جلسه گذاشت. گفت پسرم تو چرا فحش دادی؟ گفت «پاشو برو بیرون.» بعد مرا سه ماه محروم کردند، داور را شش ماه.
حسین فکری مساله حزبی که با خسروانی داشت در زمین پیاده می کرد، وگرنه آدم خوبی بود. به هر حال او (خسروانی) رئیس سازمان ورزش بود و طبیعتا با بازیکن توده ای برخورد می کرد. پرویز قلیچ خانی آدم خوبی بود اما آن زمان به سبب کارهایی که خارج از فوتبال داشت محکوم به اعدام شد. دری، خبرنگار کیهان شبانه تیتر را عوض کرد و نوشت از شاه هدیه می خواهد. آنجا بخشیدنش. باز هم اجازه بازی دادند اما گفتند باید به پاس برود تا در تیم نظامی بازی کند.
ما در حد تعیین تکلیف هم نبودیم. بعضی ها گفتند ما هلندی ها را می دیدیم و می لرزیدم. به قرآن اینطور نبود. رودی کلان (بازیکن هلند) می گفت ما از شما می ترسیدیم.
احضار روشن به ساواک
در یکی از مصاحبه های تستی که داشتم درباره ی حسین گلسرخی نوشتند. ما را به ساواک بردند. گفتند این خط شماست؟ گفتم بله. گفتند گلسرخی کیست؟ گفتم نمی دانم. گفتند نمی دانید اما اسمش را نوشتید؟ گفتم دادگاهش را دیدم. هشتاد نفر عذرخواهی کردند و حکم دو، سه ساله زندان گرفتند. چهار نفر را گرفتند اعدام کردند. من شخصتیش را گفتم. آنها روی عقیده شان بودند. خسروانی روی عقیده اش بود که کسانی را بیرون کرد اما اساسا می خواست حسین فکری را اذیت کند که او را از تیم ملی بیرون کرد.
بازیکن ملی پوش برای عمل چشمش پول ندارد
اسم نمی آوردم. یک بازیکنی در تیم ملی با ما بوده. می خواهد چشمش را عمل کند الان پول ندارد. می دانید برای چقدر تقاضای وام کرده؟ ۱۰ میلیون تومان! آدم باید برود یک گوشه بنشیند گریه کند. چه کسی به این آدم برسد؟ یک روز به ما گفتند چیزی کم و کسر ندارید؟ گفتم چرا یک لیوان آب پرتغال. واقعا مسخره می کردیم. در فدراسیون از مهدی تاج حمایت کردیم که اوضاع فوتبال بهتر شود و آن فرد باردیگر رفته کی روش را آورده است.
تهمت عضویت در ساواک
بعد انقلاب به من و همایون بهزادی انگ ساواکی بودن زدند. همایون (عضو ساواک) بود اما کاره ای نبود. شما چطوری می خواهید بگویید او (بهزادی) که شکنجه گر نبوده! شاید هم خواستند به او حقوقی بدهند گفتند برو ساواک. اما این که حرف برایش در بیاورند، اینطور نبود. به ما گفتند شما و یکی از خواننده ها (گوگوش) آقای طالقانی را شکنجه دادید. آن موقع دوبی بودم. مادرم زنگ زد گفت می گویند ساواکی هستی، به ایران نیا. فردا سوار هواپیما شدم به ایران آمدم. برادر خانم من آن موقع در کمیته بود. رفتیم پیش آقای طالقانی. قضیه را مطرح نمودند، گفت من (روشن) را نمی شناسم، بیخودی مردم را اذیت نکنید و از اتاق برو بیرون.
می گفتند تاجی ها همه ساواکی هستند و یک شب در بین خانه شاه هستند. از کل تیم ما دو یا سه نفر در جای دیگری کار می کردند. غلامحسین مظلومی، عزت جانملکی و علی جباری. این سه تا کار می کردند. آن دو نفر در دخانیات و علی جباری در صنایع نظامی کار می کردند. بعد بقیه بیکار بودند. حالا در پرسپولیس ۹۹ درصد سر کار بودند. نصف شان در وزارت امور خارجه مشغول بودند مثل آقای کاشانی. یکسری شان در سازمان امور استخدامی کشور بودند. جاهای مختلف بودند.
قضیه رفتن روشن به دربار شاه
یک بار رفتیم دربار، اشرف (خواهر محمدرضا پهلوی) آمد. تا آمد گفتند این ها چه کاره هستند؟ گفتند فوتبالیست. گفتند چرا اینقدر تعدادشان زیاد است؟ چون نمی دانست فوتبال چیست. نفری یک ساعت رولکس به بچه ها داد. نصف بچه ها در میان راه آنرا فروختند. همین. حقیقت تلخ.
کمک روشن به حادثه دیدگان سینما رکس
چون مساله سینما رکس در آبادان پیش آمد و ما دوست آبادانی داشتیم این کمک را کردیم. آنها خودشان به حساب ما کمکی کردند و به ما گفتند ما هم انجام دادیم. متاسف از این که این وضع پیش آمده بود. نمی دانستیم و هنوز نمی دانیم چرا این صورت گرفت. ما به جهت اینکه دوستان مان آنجا بودند این کار را کردیم. کاری هم نکردیم.
پول انتقالم معلوم نشد به کجا رفت
ما رفتیم امارات. قرار بود بابت انتقالم ۳۰۰ هزار تومان به باشگاه تاج بدهند. آمدند صحبت کردند ۱۵۰ هزار درهم به ما دادند و ما رفتیم صرافی پول را تبدیل کردیم که به تاج بدهیم. ۲۷۳ هزارتومان شد و ۲۷ هزار تومان هم از جیب دادیم. ۳۰۰ هزار تومان را معلوم نشد چه کسی برد و خورد! پیگیری کردیم و شاه حسینی رئیس تربیت بدنی، فکری و قلیچ خانی قائم مقام پس از انقلاب تحقیق کردند اما معلوم نشد. آن سال هم یک خانه و یک ماشین به ما دادند. تیم ما در امارات چهارم شد، چون وسط فصل رفتیم. سه تا مغربی داشتند و من که به آنجا رفتم یکی از آنها از تیم رفت. به آنها پیشنهاد کردیم یا باید فوتبال ایرانی- اماراتی بازی کنید یا مغربی- اماراتی. گفتند ما مغربی بر می داریم. با آنکه قرارداد داشتم به من گفتند بازیکن آزاد هستید.
به من گفتند شما و یکی از خواننده ها آقای طالقانی را شکنجه دادید. آن موقع دوبی بودم. مادرم زنگ زد گفت می گویند ساواکی هستی، به ایران نیا. فردا سوار هواپیما شدم به ایران آمدم. رفتیم پیش آقای طالقانی. قضیه را مطرح نمودند، گفت من (روشن) را نمی شناسم، بیخودی مردم را اذیت نکنید و از اتاق برو بیرون.
از مذاکره با چلسی تا بقا در امارات
درحال مذاکره بودیم که به دوسلدروف برویم و امتحان بدهیم. یک بار هم برای معالجه رفته بودم. می خواستم بروم گفتند ما می خواهیم ترکیب الاهلی را ایرانی- اماراتی ببندیم. گفتند قراردادت را از امروز می بندیم. از این آشغالی ها نبودم. برای سال دوم مقداری دادند، دستشان درد نکند. کاری که باید می کردیم انجام دادیم. برای سال دوم حسن نظری را بردیم و دفاع وسط گذاشتیم. بدون باخت قهرمان شدیم. حشمت خان را هم بعدا بردیم. او هم مربی شعب شد. تیم ته جدولی بود که با حضور مربی ایرانی به رده دوم جدول رسید. خلاصه منصور پورحیدری را بردیم، به یک باره دیدیم همه ایرانی شدیم. قبلا فوتبال امارات را مغربی و برزیلی ها تشکیل می دادند اما همه ایرانی شدند. حسین فرکی و مظلومی پیش آقای مهاجرانی بودند، مسلمی و یکی دیگر در خورفکان بودند. من نخستین اماراتی بودم که به فوتبال امارات رفتم.
شهادت برادر حسن روشن
مساله تیم ملی پیش آمد. آمدیم همراه تیم به کویت رفتیم که جنگ پیش آمد. برادر من آنجا شهید شد و آنها برای بازی آخر ماندند. بچه ها نمی خواستند بازی کنند اما قانون این اجازه را نمی داد. با لنج آمدیم و خودمان را به تهران رساندیم. البته کار دفن انجام شده بود. مادرم مریض بود اما اماراتی ها گفتند قرارداد دارید و یک سال دیگر باید بمانید. بعد به خاطر پدر و مادرم به ایران برگشتم. وضعیت طوری نبود که بشود بازی کرد و جنگ هم بود. بعد رفتم آمریکا باشگاه فورد که در میامی بود. با دعوتنامه رفتیم. لوکه، هوزن باین و ده پرو در آن تیم بودند. قرار شد یک نفر را بیرون کنند. دو، سه تا بازی کردیم. بازی کردیم خیلی هم خوب بود. بعد پسرم شش ماهه در دوبی به دنیا آمد. آمدم به امارات که این ها را تروخشک نماییم. شیخ محمد مرا نگه داشت. مربی تیم های نیروهای مسلح و پلیس که وابسته به الاهلی بود. مدتی آنجا بودیم و بعد به ایران آمدیم دیدیم باردیگر وضع خراب است. به عمان رفتیم. باردیگر دیدیم مدرسه ایرانی نیست باردیگر به امارات رفتیم. آنجا دیگر آکادمی شان را درست کردم.
اقامت در امارات
۴۵ سال مقیم امارات بودم. به من پاسپورت اماراتی می دهند اما من نمی خواهم. بچه هایم درجه یک می شوند. ما مردیم، می توانند بروند. آدم های خوبی هستند با فحش، فحش کاری از این ها جدا شدیم. من هم بهانه داشتم که برگردم آمدم. یکی بود در پلیس رئیس ورزش بود. روزی ۱۰ کیلومتر می دوید و چند وقت پیش پس از دوندگی زیر دوش رفت که سکته کرد و مرد. هیچ مشکل خاصی هم نداشت. ما را نگه داشت مجبور شدیم بمانیم ولی اقامتم بود.
رفتم کویت. هتل ما لب دریا بود. ناصر دم پنجره بود سیگار می کشید. گفت چه خبر؟ گفتم از دوبی آمدم گفتند یک هفته دیگر جنگ می شود. از فردا بامداد دیدیم کشتی های لب بندر خارجی ها با چمدان می روند. گفتند خارجی هستند از بصره می آید. فردای این حرف ها گفتند عراق فرودگاه های ایران را زده است. برزگری و خیلی ها از جنوب در آنجا بودند.
نحوه شهادت برادر
هیچ جا نگفتم از اسم شهید استفاده نماییم. چند سال پیش رفتم جایی که برادرم شهید شد. در مهران یک جایی هست به نام قلاویزان که جزو خاک عراق است. که این ها آنرا زده بودند. با خمپاره زده بودند. چهار رفیق برادرم هنوز زنده هستند و نوه دار هم شدند اما برادرم خمپاره خورد. بعد غیر مستقیم به ما خبر دادند. ابتدا مادرم گفت تیر خورده. بعد نصف شب تلویزیون یا رادیو، در هتل می گفت جنگ شروع شده. احتمالاً یکی از بازیکنان برادرش شهید شده. آن موقع حسن حبیبی مربی بود. گفتم خبر داری؟ مادرم گفته تیر خورده. فردا بامداد خاله ام گفته برادرم هفت مهر شهید شده است. جنگ ۲۹ شهریور شروع شده بود. بچه ها گفتند بازی نکنیم. بازی کویت من هم بازی کردم. من، ناصر حجازی، ایرج دانایی فر و بهتاش فریبا از قدیمی ها بودیم. آن وقت من لطمه دیدم. آماده نبودم بازی را دو بر یک با کویت باختیم. پس از بازی با لنج به دوبی رفتم بعد به بندر لنگه آمدیم. آنجا برق نبود و خاموشی بود.
از آن موقعی که باد در گلوی قلعه نویی افتاد وضعیت فرق کرد. من دفترچه دارم هر اتفاقی میفتد می نویسم.
پیشنهاد هدایت استقلال
نمی دانم پس از کخ بود یا نه. اما می دانم قریب سال ۸۲ و ۸۳ به استقلال آمده بود. آقای جویباری زنگ زد بیا. قریب را خیلی دوست دارم. رفتیم فرمانیه دیدیم صحبت مربی است. نخستین چیزی که گفتم به نظری جویباری بود که تا روز گذشته با فتح الله زاده بودی، امروز با قریب هستی؟ لابد فردا با دیگری! تکلیف ما را روشن کن. جوبیاری گفت «من استقلالی هستم و کمک می کنم.» گفت «ما می خواهیم مربی انتخاب نماییم نظر شما را می خواهیم. بین ناصرخان و منصورخان یک نفر را انتخاب نماییم. » نظرتان کدام است. گفتم «هیچ کدام.» دیگر صلاح شان نیست که بمانند. مگر این که مدیر فنی باشند. کمی بعد قریب گفت دوست دارم خودتان مربی باشید. گفتم من قرارداد دارم و دخترم به دانشگاه می رود. دلاری باید هزینه کنم. قریب گفت دلاری می دهم. خلاصه هر چی گفتیم قبول کردند.
حاجیلو را برای سرپرستی پیشنهاد دادم
خلاصه گفتند سرپرست انتخاب کن. گفتم اصغر حاجیلو به عنوان سرپرست انتخاب گردد چون خانم من خاله همسرش است و در خانه بزرگ شده و از این حرف ها. چون قلبش را عمل کرده بود. بخصوص اینطوری گفتم. شب او را صدا زدم به خانه ما آمد. گفتم مقرر است این طوری بشود، آن طوری بشود و فقط روی صندلی بشین. حالا در راه می گفتم خدا کند یک طوری بشود که جور نشود.
جوبیاری خیلی کوشش کرد تا قلعه نویی سرمربی استقلال شود
فوتبال خیلی دشوار می باشد. جایی کار می کنم که همه چیز برای من مهیا است. فوتبال، زمین و... ولی شما بیایید از امیر قلعه نویی بهره بگیرید. امیر قلعه نویی یک مقداری با ناصر حجازی درگیر شده بود و این مسائل را داشت. جویباری خیلی برایش کوشش کرد که سرمربی شود. امیر قلعه نویی با الانش خیلی فرق کرده است. از نظر اخلاقی و رفتاری.
قریب گفت نه من انتخابم را کرده ام. گفت چهارشنبه جلسه می گذارم. گفتم زودتر بگویید که تکلیفم را روشن کنم. من آنجا قرارداد دارم. ولی از ته دل نمی خواستم سرمربی استقلال شوم. فردا جلسه گذاشتند. آقای ایروانی با قلعه نویی خیلی رابطه خوبی دارند. فردا که جلسه بود گفتند همه چیز قبول است. راجع به من یکشنبه تصمیم می گیرند. پنج شنبه بامداد مشغول ساختن خانه در شمال بودم. تماس گرفتند گفتند به جلسه بیایید، گفتم شمال هستم. گفتم امیر قلعه نویی را مربی بگذارید، خودم از ته دل خوشحال می شوم. قریب هم زنگ زدم عذرخواهی کردم. در ایران هیچگاه از تجربه استفاده نکردیم. در خارج آویزان کسی نبودیم. امیر آمد و برنامه سه ساله داد.
دلم برای قلعه نویی سوخت
در یک بازی دلم برایش سوخت. در بازی با برق شیراز تا دقیقه ۸۴ دو گل خورده بودند. ما در پارک بودیم و هواداران به او بی احترامی می کردند. در نهایت استقلال سه بر دو برنده شد. او را روی کول بیرون بردند. این چیزها یک مقدار آدم را اذیت می کند. حرف های خوبی زد و آمدند قهرمان شدند. از آن موقعی که باد در او افتاد وضعیت فرق کرد. من دفترچه دارم هر اتفاقی میفتد می نویسم. یک دفعه هم با کرار به مشکل خوردند.
غلامحسین مظلومی مشکل داشت و نزدیک به مرگ بود. یک بازی بزرگداشت برای او گذاشته شد. افشارزاده مدیر عامل تیم بود و جلسه ای گذاشت. گفتم آقای افشارزاده تیمتان کو؟ تیم هفت بازی کرده بود و با هجده امتیاز صدرنشین بود. گفتم بازیکنان نباید برای این بازی بیایند که در جواب گفتند آقای قلعه نویی گفته روحیه شان خراب می شود. ده دقیقه بعد قلعه نویی به همراه رضا رجبی و همراهانش وارد شد. یکی از افرادهای حاضر در جلسه گفت «مثل این که خیلی با او بد هستید؟» گفتم «با او بد نیستم. کارهایشان بد است.»
نظری جویابری گفت «ما می خواهیم مربی انتخاب نماییم نظر شما را می خواهیم. بین ناصرخان و منصورخان یک نفر را انتخاب نماییم. » نظرتان کدام است. گفتم «هیچ کدام.» دیگر صلاح شان نیست که بمانند. مگر این که مدیر فنی باشند.
رابطه با قلعه نویی و فتح الله زاده
با کار کج مخالفم هر کسی که باشد. اینطور نیست که ببخشید بگویم. آقای فتح الله زاده خودش می داند کجاها از او دفاع کردم و کجاها انتقاد. از همان دفعه اول که رفت و برگشت به او گفتم به پیشکسوت خودت احترام بگذار. تولیدی( آکادمی بازیکنان) هم راه بنداز. وقتی آکادمی ندارید برای جذب بازیکن مشخص است که آنها تقاضای ۱۰ میلیارد پول می کنند.
مشکلات مالی قهرمانان و ورزشکاران قدیمی
قهرمانان ما از صندوق حمایت هفتصد تومن یا یک میلیون حقوق دریافت می کنند. بعضی وقت ها این حقوق دیر و زود می شود. بعضی ها گیر همان یک میلیون هستند.
انتقاد از انتقادات حسن روشن!
اصلا اینطور نیست! که هر کسی می آید از روز اول انتقاد کنم. بطورمثال وقتی ساپینتو آمد در جمع خصوصی گفتم در سوابق او این مورد وجود دارد که تیمش پنالتی داده و روی نقطه پنالتی خوابیده تا اجازه ندهد، حریف پنالتی بزند. یک چیزهایی دارد که مطمئنم، اعلام نکردم تا کمی بگذرد. پیشنهاد هم دارم که هر سال فلان قدر بگیر و صحبت نکن. نمی خواهم خیلی باز شود و نامی نمی برم. این انتقاد توسط چه کسانی بیان می شود؟ طرفداران استقلال؟ کدام طرفداران استقلال؟ شاید هزار نفر هم نباشد. من برای بیسیت میلیون صحبت می کنم. کدام حرفم درباره ی کدام مربی غلط بود؟ باید یک مربی بیاید سه، چهار سال بماند. معاون حقوقی اصلا می فهمد درباره ی مسائل فنی حرف بزند؟ به ناصر حجازی گفتم وقتی تو مشغول کاری نمی توانی صحبت کنی. آن زمان قرار بود آکادمی را من بسازم. تیم را ناصر و باشگاه توسط فتح الله زاده مدیریت شود اما در میانه راه فیروز کریمی آمد. به فتح الله زاده گفتم «چرا اینکار را می کنید؟» وی گفت «اگر اینطور نکنم باید آن فلان فلان شده را بیاورم.»
تجربه کار در ماشین سازی
در تبریز که بودم شرایط خوب نبود. ماشین سازی بی خانه بود. ما تیم را جوان کردیم. یک دفعه با کبریتچی، رئیس جدید برای ناهار رفتیم. خیلی با احترام گفت «من فوتبال نمی خواهم.» به او گفتم «پدر و مادرت را خدا بیامرزد.» او مرد راستی بود.
اعتراضات ساپینتو در کنار زمین
استقلال قهرمان می شد اول از همه من کیف می کردم. سه، چهار تا بازی قبل در خودرویم بود مشکل آنتن دهی داشتم. بوسیله موبایلم مشغول تماشای بازی بودم، دیدم ساپینتو مشغول بحث بر روی یک پنالتی است. فکر کردم شاید پنالتی به ضرر گرفتند. چند دقیقه بعد دیدم یامگا می رود پنالتی بزند. وقتی داور پنالتی برای خود ما گرفته است، چرا مربی باید اعتراض کند؟
منبع: مركز اسپرت
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب